“Öylece sustular, susarken uykuya gitti bedenleri…

Gaz lambasında gaz bitmiş, ışık sönmüş, fitilden odaya yükselen zift karası dumanın kokusu sarmıştı odayı.

Sonra o da gitti…

Sadece kalan sessizlik ve imkânsız düşüncelerdi…

Oysa papatyanın saflığında yaşıyorlardı sevdalarını…

Bir çaresi, bir çıkış yolu olmalıydı,

Umudu varsa insanın...

İmkânsız gelen her sevdada

O kilide anahtar olacak bir çıkış mutlaka bulunacaktı...

Bulunmalıydı da…”