Kendine egemen olabilmedeki şaşırtıcı becerisi, düşüncelerini sert bir eleştirmen süzgecinden geçirmesi, her sözünü ölçüp tartarak konuşması söylediklerine bir yargı niteliği kazandırırdı.

–İGNATİ NİKOLAYEVİÇ POTAPENKO

İnsanlığın geleceğinin güzelliğiyle ilgili sözleri yalnız son yapıtlarına hoş, çekici, hüzünlü bir biçimde yansımakla kalmamış; yaşadığı sürece tüm içtenliğiyle inandığı, üzerine titrediği düşüncelerden biri şekline dönüşmüştü. Sabahları kalkıp bahçede tek başına gülleri budarken ya da rüzgârın zedelediği genç bir sürgünü gözden geçirirken zihninde hep bu mutlu düşünce kıpırdıyor olmalıydı.

Bilgece bir uysallıkla kendini tümüyle verdiği bir yaşam felsefesiydi bu.

–ALEKSANDR İVANOVİÇ KUPRİN