İnsanlık kavramının sorgulandığı İkinci Dünya Savaşı yıllarının uç koşullarında yaşamla iç içe ve her bakımdan özgün bir bilinçle kaleme alınan Varlık ve Hiçlik, Sartre’ın felsefeye ve insanlığın mevcut durumuna karşı fikirlerinin temel bir açıklamasıdır.

Varlık ve Hiçlik’te Sartre insana varmak adına öncelikle varlıkla derin, uzun ve çok cepheli bir hesaplaşmaya girişiyor. Ontolojinin bu temel yapıtında varlığı sıradanlığından kurtarıp ona bilinci, değişimi, çelişkiyi, başkalığını ve birlikteliğini veriyor. Bu benzersiz varlığıyla insanı geleceğe sürüklüyor. Böylece onu yaratmaya, bağımsız olmaya, seçim yapmaya ve nihayetinde özgür olmaya, kendi betimiyle, mahkûm ediyor.