Ben seni düşünüyorum yazarken. 

Seni içtenlikle düşünüyorum. Sözcüklerden bir sevgi olanağı doğmasını düşünüyorum. 

Bunun beni kurtarmasını ya da seni... 

Sen ve ben, sevgili okur, son on yıldır –ki bu on yıl ömrümüzden gitti– dedik ki, “Bu da geçer.” Birileri de hep karşılık verdi, “Böyle diye diye ömür geçti.” Eh, orası da doğru. Peki o zaman ne yapmalı bu ömürle?.. 

Ece Temelkuran içinden geçtiğimiz çıldırtıcı 

gürültünün ortasında sözcüklerle ferahlatan, 

soluk aldıran bir alan açıyor.