Defne Suman’dan her gün biraz daha gerçeğe dönüşen bir distopya…

Kaya için hayat,
Ada’yı ortadan ikiye bölen
Deprem’in öncesi ve sonrası,
Barınak’ın öncesi ve sonrası,
en çok da Yağmur’dan öncesi ve sonrası…
Salgınla yok oluşa yaklaşan, savaş ve açlıkla boğuşan
acımasız bir dünyada, yazıya ve aşka tutunmak
tek teselli olursa…

“Dünyadaki en son insan olacağıma inanmıştım bir ara.
Öyle bir görev atfetmiştim kendime. Ne küstahlık!
İnsan evladı, sıradanlığı bir türlü kabul edemiyor.
Herkes kendine efsane, derdi Yağmur.”