Doğa, yalnızca dağların, denizlerin ve ormanların değil; insanın kendi iç dünyasının da en büyük aynasıdır. Bir yaprağın döngüsünde zamanı, bir fırtınada insanın hırsını, bir kentin sokaklarında toplumsal belleği buluruz. Doğa; hayatın, sanatın ve edebiyatın vazgeçilmez kaynağıdır.

Peki, doğa olmasaydı?

Doğa Olmasaydı, Herman Melville’in okyanuslarında balinaların peşine düşüyor, James Joyce’un Dublin sokaklarında kentin doğasını arıyor; Monet’nin ışık oyunlarından Yaşar Kemal’in Çukurova’sına, Sait Faik’in adalarından Shakespeare’in fırtınalarına uzanıyor. Bu kitap, doğanın sanatla kurduğu görünmez bağı açığa çıkarırken insanın kendine ve dünyaya bakışını dönüştüren yirmi hikâyeyi bir araya getiriyor. Doğanın hayal gücü, bellek ve yaratıcılık üzerindeki etkisini ortaya koyan derleme, kendi doğamızla kurduğumuz ilişkiyi yeniden düşünmeye çağırıyor ve şu soruyu soruyor: Doğa olmasaydı; insan, sanat, edebiyat var olur muydu?