“Annemin sakladığı kibrit kutularından birini boşaltıp o minicik kutunun içine girmek istedim. Kendimi o kadar küçük hissediyordum ki… Dünyanın orta yerinde, bir kibrit kutusuna sığacak kadar küçük bir zerreydim sanki. Dışarıdan dev bir el gelip boşalttığım kutudaki kibritlerden birini, hücrem yaptığım kutunun kenarındaki siyah şeride sürtmek marifeti ile ateşlesin, beni oracıkta yakıversin istedim. Kül olmak istedim. Hiçbiri olmadı.”

Nergis, yaşam heveslisi bir genç kadındır. Mümkün hayatların en güzelini, sevdiği kitapların en sevdiği kısımlarından arakladığı parçalarla kurduğu hayal odalarında, aklının radyosunda çalan şarkılar eşliğinde tesis etmeye çalışırken, bir gece ansızın annesi ortadan kaybolur. Gerçek hayatın odalarına sert bir geçiş yapmak zorunda kalan Nergis, annesini ararken her gün yeni bir sırla karşılaşır. Çözmeye çalıştığı sırlar onu yeni sorularla, bulduğu cevaplar ise onu bugüne kadar tanışmadığı yeni duygularla çarpıştırır.

Bihter Dinçel’in kaleminden, henüz telefonların dostumuz olmadığı, insanların insanlarla “gerçekten” dost olduğu yakın geçmişe, 90’lı yıllardan 2000’lerin başlarına, İzmir’in eski sokaklarına, sevdanın en karasına, hasretin en harlısına götüren; kaybolanları inatla unutturmamaya yemin eden kalplere adanmış; iç anlatımının çoksesli temposunda, merak dolu, sürükleyici, bazen romantik ama en çok da hüznü neşesinde saklı bir roman.