“İnsan tek başına delirmiyor. Bu yolda ona

yardım edecek birileri mutlaka çıkıyor.”

Esin, hastaların “misafir”, hemşirelerin “abla”, başhekimin ise “baba”

diye adlandırıldığı tuhaf bir akıl hastanesinde uyanır. Buraya neden

ve nasıl getirildiğini hatırlayamayan genç kadın, önce isyan etse de

zamanla kurallara uyarsa daha az zarar göreceğini anlar. Elinden geldiğince

uyumlu görünmeye çalıştığı süreçte bir yandan bu acayip

“Ev”in sırlarını çözmeye, bir yandan da buraya neden ve nasıl getirildiğini

öğrenmeye uğraşır. Neyse ki bu yolda ona yardım edecek bir

“abla”, iki de “misafir” vardır.

Nermin Yıldırım, bu çok tanıdık ama bir o kadar da yabancı akıl

hastanesinin koridorlarında dolaşarak, içeridekilerin ve dışarıdakilerin

dokunaklı hikâyelerini anlatıyor.

Berlin Uluslararası Film Festivali’nin edebi eserleri sinemaya uyarlayabilmek

amacıyla, Frankfurt Kitap Fuarı’yla ortaklaşa yürüttüğü

Books at Berlinale’e seçilen Misafir, Nermin Yıldırım’ın o güçlü ve

derin anlatımıyla okuru hayal gücünün sınırlarında dolaştırıyor.

Çocuktuk, bazılarımız için yokuşlar daha dik, merdivenler daha yüksekti.

Kimimiz birilerinin elini tutup çıkarken, kimimiz düşme korkusuyla

tırabzanlara yapışıp kaldı, kimimiz de başka birileri tarafından

aşağı itildi.