hatırla, iki melekten bahsettiğinde

omuzlarını öpen o çocuğu

saçları dağılmış kederden bir başkası

merceğe değil, dünyaya baktığından emin

sesinde bırakmaktan korktuğu uçurumu

her gün gözleriyle yoruyor, yordukça daha diri

uykuda bile tetikte tırnakları

uykuda kendine doğru kıvrılan kâğıt

yakası gemi olacak suyu bulabilse

yüzmeyi unutmuş kat izleri belirgin

yürümeyi tutmuş aklında bir

gemiyi kaldıran deniz

nasıl alaşağı eder çekmeden gömleğinden