Ben yağmura inanıyorum sokakları sulayan meleğin ellerine

kır çiçeklerine, kuş uçmaz kervan geçmez yolların bilgisine

el ele verdiğim herkesten kolsuz kalmayı öğrendim

o yüzden inanmıyorum artık yürüyen merdivenlere

inanmıyorum güvenliğe, x ray cihazları gülse de şairliğime

Ben hiç bilemedim şu dünyanın kalbindeki yerimi

ya dilim dönmedi ya da yerim hiç istemedi beni

yine de kelimeler ekip durdum bulunduğum her yere

kendimden başlayıp göklere doğru çok gidip geldim

şu ince sızı ve ağır işçilik kendi muammamı çözmek içindi