Dissosiyasyon; kişinin travma karşısında psikolojik, nörobiyolojik, ontolojik, kültürel ve tarihsel bağlamda ‘tam bir ben’ olamamasının evrensel dilidir. Asıl varlığını tehdit anlarında gösterse de düş kurma, trans, mistik deneyim, hipnoz, çoğulluk, cinlere kapılma, yabancılaşma, amnezi, histeri, psikoz, varsanı, kendine zarar verme, cinnet, uyku, rüya, kötülük hatta suç ve sanatın içinde gizemli / kaotik görünen birçok deneyimin dayandığı ortak prensibi açıklayabilir.
 
“Bilmek üzere giden bir yaşam çizgisinde yürüdüğünü zanneden insanın asıl yazgısı, aslında bilgiden kaçmaya çabalamak olabilir mi? İnsan neyi, neden bilmez? Bu kitap, bilmek kadar kendimizi yanıltmaya olan ihtiyacımızın da yaşamın kurucu prensibi olduğunu öne sürmektedir. Dissosiyasyon hakkında bilgi sahibi olmanın, psikolojik travma yaşayan birçok insanın anlam veremediği deneyimlerinin doğasını kavramasına, kendine özgü iyileşme sürecinde yaratıcı seçenekleri keşfedebilmesine yardımcı olmasını umuyorum...”