Sadece Fransız edebiyatının değil, Avrupa’nın kötü ço­cuğu Michel Houellebecq, yapıtlarında toplum yaşa­mının hedonist ve ekono­mik yanlarını en kötümser uçlarına götürerek geleceği bugüne, bugünü geleceğe taşıyan âdeta ka­ranlık bir kâhin. Cüretkâr tahminle­rinden nasiplenmeyen alan yok: Bi­lim, seks, sanat, siyaset, din. Bu sa­yede de 2002’deki Uluslararası Dub­lin Edebiyat Ödülü’nden 2010’daki Prix Goncourt’a kadar yeteneğinin karşılığını bol bol aldı; Serotonin’le yine 2020 Booker adaylarındandı.

Fransız Tarım Bakanlığı’nda zi­raat mühendisi olan Florent-Claude Labrouste, çalışma hayatın­dan, kadınlarla ilişkilerin­den ve yeni Avrupa’dan sıkılmış kırklı yaşlardaki müzmin bir bekârdır. Ken­disini memleketinde kaybet­me arzusuyla otomobiline atlayıp yola çıkar, kullandığı antidepresa­nın da etkisiyle her şeyi libidosun­dan azade görmeye başlarken yeni toplumun huzursuzluklarından ve eski dostlarıyla sevgililerinin dönü­şümlerinden etkilenecektir.

Protestolarıyla Fransa’yı sarsan Sarı Yelekliler hareketini öngören Serotonin, yazarının kehanet yete­neğinin rafine bir örneği, bir tür zamane Ölü Canlar’ı.

“Kaybeden beyaz erkek: Houellebecq’in yeni romanı, Fransız memnuni­yetsizliğini öngörüyor.” —THE GUARDIAN

“Provokasyonlarına rağmen romantik ve hüzünlü fikirlerin romanı; Houellebecq gezgin ozanlar gibi kayıp aşkların şarkılarını söylüyor.” —RACHEL KUSHNER