Anlatabilmeliydim. Şimdi neye yarar. Duyamayacaksın. Senin

adına söyleyebileceğim: “Yaz. Kalacak mı sorusunu sorma.

Kalmayacak orası kesin. Kim, ne kalmış ki!” Sağım hâlâ. Kendim

için öyle mi? Avunamayacakmışım, olsun mu? Okunamayacaksın

bir gün. Ansiklopedilerde üç beş sözcük ayrılır sana da belki. Yüz

yılları aşabilen yazın dehaları bile unutulmaya hükümlüdür

sonuçta. Sen necisin a zevzek dost. Ama yaşanmadı mı?

Yaşandığına inanarak ölüm beklenebilir, dayanmanın sınırları

zorlanabilir aldatıcılığı.

Kapan, Vüs’at O. Bener’in kaleminden öykü, anı ve deneme arasın-

da kendi bayrağını taşıyan bir biçemin resmigeçidi. Ölümün yak-

laşmakta olduğunu bilen ve kendini kapana kısılmış hisseden bir

yazarın, mizahı elden bırakmadan kaleme aldığı son kitap. Bener’in

aynı dönemde yazdığı, ancak hiçbir kitabında yayımlanmamış son

öykülerinden biri “Trombosit”i de bu ciltte sunmaktan mutluluk

duyuyoruz.

“Vüs’at O. Bener’i okumayı öğrenmek, karanlığa gözü alıştırmalarla

birdir. (…) Yazma uğraşının en tehlikeli girdaplarına dalmış Vüs’at O.

Bener’in yapıtı, bize tehlikeli okuma girdapları vaat etmeyi sürdürüyor.”

–Enis Batur