“Masadan kalkıp odanın içinde volta atmaya başladım.

Böyle zamanlarda megaloman birine dönüştüğümü hissediyordum. Bundan aldığım büyük hazla sanki annem, babam, karım veya çocuğum yokmuş, yalnızca ben ve kalemim varmışız gibi yaşıyordum.”

Korku unsurlarıyla zihinsel karmaşanın zekice kullanıldığı iki değerli başyapıt… Yaşamak için yanlış yola sapmak üzere olan bir adam, şahit olduğu tüyler ürpertici “bencillik” karşısında hangi yoldan gideceğine karar verir. Raşōmon, etkisi uzun süre bellekten silinmeyecek, doğru ve yanlışın iç içe girdiği bir kördüğümdür.