–Eğer her ölünün bir mezarı olsaydı ve mezar taşlarına insanların isimleri, doğum ve ölüm tarihleri ile birlikte, ne uğruna can verdikleri de yazılsaydı, orada en çok göreceğin kelimelerden biri özgürlük olurdu! 

–Tek istediğim tatilin tadını doya doya çıkarabileceğim bir özgürlük Filozof! Beni özgür bırak! Sal beni!

–Özgürlük sorumluluktur Çaylak!

–Sorumluluk ve özgürlük kelimelerini yan yana hayal bile edemiyorum! Bu nasıl olabilir? Benim de senin gibi düşünmemi istiyorsun ama ben senin gibi düşünmek istemiyorum!

–Benim gibi düşünmeni istiyor falan değilim. Ben sadece düşünmeni istiyorum Çaylak. Çünkü senin bir şey düşündüğün yok.

–Haklısın. Tamam. Ben düşünmüyorum ve düşünmek de istemiyorum. Düşünmeme özgürlüğümü kullanmak istiyorum. Düşünme özgürlüğü diye bir şey varsa, düşünmeme özgürlüğü diye bir şey de olmalı!

–Olmaz olur mu? Ama sadece beyinsizler için! Şimdi odana çık ve özgürlüğünün tadını orada doya doya çıkar Çaylak! Acıkınca da bir kurt gibi mutfağa inersin. Dua et, ben de yemek yapmama özgürlüğümün tadını çıkarıyor olmayayım.

–If it feels good, do it! Sana kendini iyi hissettirecekse yap gitsin Filozof!