Kitabın ilk basım tarihi 1914’tür. İki arkadaşın Fâtih Camii yolundaki konuşmalarından ve cami kürsüsünde verilen vaazdan oluşan uzun bir manzumedir. Tembellik, karamsarlık, geri kalmışlık, milli ve dini değerlerden yoksunluk, Batı taklitçiliği eleştirilmekte, çalışmanın, azmin önemi üzerinde durulmaktadır. Batı’nın bilimdeki ilerleyişinden yararlanılması önerilmektedir.