Hayatında bir müzeye adımını atmışlığı yoktu, Paris-Normandie`den başka bir şey okumaz, yemek yerken Opinel marka çakısını kullanırdı. Eski işçiydi. Küçük bir esnaf olmuştu. okul sayesinde kızının kendisinden daha iyi durumda olacağını umut ediyordu. Artık hızla kaybolan işçi ve taşra esnafı geleneğinin bir unsuru olan babasının hayatını ve ölümünü dur bir biçimde anlatıyor Annie Ernaux. Aynı zamanda, öğrencilik yıllarında onunla arasına giren mesafenin bir sınıf farkına dönüşmesinin acısını dile getiriyor. "Kitaplar, müzik senin için iyi şeyler. Benim yaşamak için onlara ihtiyacım yok," diyen bir sevgili babanın, "kendini kurtaran" kızıyla arasında açılan uçurumun öyküsü bu. 1984 Renaudot ödüllü evrensel bir öykü.