adını koymaya karar vermeden önce babanla saatlerce bir ada’da yürüdük yüz yıldır aynı yerde duruyordu zeytin ağaçları kokusu unutulan taş evlerin arasından yabancı bir mezarın içinden geçtik sönmüş mumlar vardı başlıklarında aranılan cenneti bulmuş gibi toprağın huzurlu koynunda uyuyordu kaderi yazgısı tarih olan insanlar belki de sürgündü her ölüm