Ve işte
Ay perisi Aya’nın gittiği o günden
Sonra da ninem,
Ne zaman beşiğimi tıngır mıngır sallasa,
Bana hep bu masalı anlatırmış.
O günden sonra da ben,
Ne zaman Kara Orman masalını dinlesem,
Kalbim hep heyecanla dolarmış.

Böyle böyle ninem sallamış beşiğimi her gün,
Ben de büyümüşüm günbegün.
Derken günlerden bir gün,
Önemi yok olduğunun hangi gün,
Elime kağıdı, kalemi almışım.
Ve aldığım gibi de
Kara Orman masalını yazmaya başlamışım….