Ali Behcet Efendi 18. ve 19. yüzyıl tasavvuf tarihinde Nakşîlik, Mevlevîlik ve Melâmet gibi üç tasavvufî anlayışı şahsında temsil eden bir şahsiyettir. Ubeydiye Risalesi, tasavvuf erbabı için bir el kitabı hüviyeti taşımaktadır. Nitekim hakikat yolcuları için uyulması gereken ilkeler ve temel kaidelere yer verilen ilk bölüm mana erleri için rehber niteliğindedir. Nefis, kalp, ruh, gönül, kulluk çeşitleri, tevhit-vahdet, benlikten kurtuluş ile benliğe kapılma, sefer gibi tasavvufun temel kavramları, mana yolcularının geçirdikleri tüm süreçler bu yolun yolcuları için kolay ve anlaşılır bir üslûpla ele alınmıştır. Kitapta yer alan ünlü sûfî Hâce Abdülhâlık Gucdüvânînin Kelimât-ı Kudsiyyesinin şerhi ise oldukça kısa ve anlaşılması kolay bir şerhtir. Şerhin peşinden açlık, namaz, istiğfar, nefisle savaş ve ihlâs kavramlarını ele alır. Ana metin tevhit ve çeşitlerini konu alan bir bölümcükle sona erer. Kitapta Ali Behçet Efendinin iki de nat-ı şerîfi yer almıştır. Eserin bir özelliği de Osmanlı devrinde nadir olarak tâlik harflerle matbû bir eser olmasıdır.